آخر قصه

كهنه صـــــــرّافان دنيا از تصرّف مي خورند
از عدالت مي نويسند، از تخلّف مي خورند

مي نويسم دوستان! معيار خوبي مرده است
دوســــــتان خوب من تنها تأسّف مي خورند!

اين كه طبع شاعران خشكيده باشد عيب كيست؟
ناقــــــــدان از سفرۀ چرب تعـــــــارف مي خورند

عاشقان هم گاه گاهي ناز عرفان مي كشند
عارفــــــــان هم دزدكي نان تصوّف مي خورند

يوسف من! قحطي عشق است، اينان را بهل!
كلفت دين اند و دنيا، از تكلّـــــــف مي خورند

آخــــــــــــر اين قصّه را من جور ديگر ديده ام
گــرگ ها را هم برادرهاي يوسف مي خورند! 

منبع:http://khalijefars.blogsky.com/category/cat-17