تك درختي هسم روييده بر كنار جويباراني كوچك. سال ها سختي ها و ناملايمات را تحمل كردم. باليدم و كوشيدم تا بر سر هر رهگذر سايه اي بيفكنم و براي هر تشنه لب و خسته دلي برگ و باري بياورم.
سال ها گذشت. روزي از دور گروهي كارگر را ديدم كه جاده اي مي كشيدند. جاده به سوي من آمد و آمد تا به پاي من رسيد. مهندسان راه ساز مرا مانعي بزرگ بر سر راه خود ديدند . بنابراين راي بر بريدن پيكرم دادند. اما گروهي ديگر وقتي ساقه كهن و برگ و بار گسترده مرا ديدند، دلشان به رحم آمد و جاده را كمي كج كردند و حضور مرا بر كنار جاده به رسميت شناختند.
اكنون وقتي رانندگان از دور مرا مي بينند ، كمي از سرعت خود مي كاهند و به آرامي از كنارم مي گذرند.
روزي يك راننده تريلي در حين عبور غرغركنان مي گفت:
- اي كاش اين درخت را مي بريدند ، تا ما مي توانستيم با سرعت از اين جاده بگذريم!
روزي ترانه سرايي در بهاران از كنار من مي گذشت، با ديدن انبوه شكوفه هاي زيبايم لحظاتي به پاي پيكرم نشست و ترانه اي بهارانه سرود و مرا به عنوان موهبتي الهي ستود.
روزي ديگر در فصل تابستان مسافري خسته و تشنه لحظاتي در سايه سارم آرميد و مرا به عنوان نعمتي خدايي ستود.
ايامي ديگر در خزان شاعري شوريده بر من گذشت و رنگ هاي زرد و سرخ و سبز من دل او ربود و مرا به عنوان يكي از مظاهر زيبايي معشوق ستود.
چند صباحي ديگر در زمستان نجاري معيشت خواه بر من عبور كرد و با ارزيابي چوب هاي قيمتي و ارزشمند من ، مرا به عنوان عاملي سوداور در ساختن كالاهاي چوبي منزل ستود.
... و سرانجام در اوج سرماي دي ماه سرمازده اي آواره گفت: اگر مي شد اين درخت را ببرم ، چوب هاي خشك آن زمستان سرد مرا گرم مي كند. او هم مرا به عنوان وديعه اي الهي براي گرم كردن آشيانه سرد خود ستود.
... و اكنون در آستانه بهاري ديگر و سربرآوردني ديگر در دشت حيات من مانده ام در ارزيابي خود. هر كس از ديدگاه خود مرا در راه تامين نيازهاي خود به گونه اي ارزيابي مي كند .
به راستي من چه هستم؟ مفيدم يا مضر؟ مانعم يا نافع؟ در حالي كه من تنها يك درخت هستم!!
هر كسي از ظن خود شد يار من از درون من نجست اسرار من
تا شما چگونه مرا ارزيابي كنيد !!
نويسنده:شفيعي مطهر
تنهـــــــــــــــــــــايي...
زن كـــــــــــــــــــــه باشي...
ايــــــــــــــن روزها...