نقاش دوره گردي براي يافتن چند نمونه كاري در يكي از روستاهاي بين راه توقف مي كند.

 يكي از نخستين مشتريان او مرد مستي بود كه علي رغم صورت كثيف نتراشيده و لباس هاي گل آلود، باوقار و متانتي كه در خود سراغ داشت، مقابل نقاش مي نشيند .

 پس از آن كه نقاش بيشتر از معمول بر روي چهره او كار مي كند. تابلو را از روي سه پايه  برمي دارد. و به طرف او دراز مي كند .

 مرد مست متعجب ،به مرد خوش لباس و خوش روي تابلو نگاه مي كند و مي گويد:

           اين كه من نيستم .

 نقاش پاسخ مي دهد:

 من شما را آن طوري كه مي توانيد باشيد ،كشيده ام.

آن كيست كز روي كرم با من وفاداري كند         

 برجاي بد كاري چون من با من نكو كاري كند

اول به بانك ناي و ني گويد به من پيغام وي              

  وآنگه به يك پيمانه مي با من هوا داري كند

منبع:http://farzanegan-kd.blogfa.com/

***********************************  

معاني متفاوت چند اصطلاح

 1- توافق : هنر تقسيم يك كيك ، به نحوي كه هر كس فكر كند بهترين قسمت آن نصيبش شده است.

2- لبخند : انحنايي كه خيلي از كارها را راست و ريس مي كند ( خيلي از پيچيدگي ها را برطرف مي كند.)

3- همايش : آشفتگي و سر در گمي يك نفر ضربدر تعداد حاضران.

4- سالن همايش : مكاني كه همه حرف مي زنند ، هيچ كس گوش نمي دهد ... و بعداً همه مخالفت مي ورزند.

5- اداره : پس از انجام دادن كارهاي طاقت فرساي خانه ، مكاني است براي استراحت!

6- و غيره (...) : علامتي براي ديگران تا باور كنند از آنان بيشتر مي دانيم.

امروز در لا به لاي كتاب هاي قديمي ام دفترچه اي يافتم كه در ۵۰سال پيش در كلاس ششم ابتدايي آن را نوشته بودم . اين دفتر مرا به كوچه باغ هاي كودكي برد . يادش به خير در كلاس ششم ابتدايي معلمي داشتيم به نام آقاي عباس تشكر . ايشان به جاي مشق شب از ما خواسته بود هر شب دو صفحه از كتاب فارسي را رونويسي كنيم .من در آن زمان يك دفترچه با جلد مقوايي محكم خريدم و كوشيدم تمام صفحات كتاب فارسي – حتي عكس ها و تمرينات و...  را در دفترچه خود عينا منعكس كنم . بنابراين اكنون دفترچه كهنه مشق من نمونه اي از كتاب فارسي ششم ابتدايي سال 1337شمسي است .

براي درك حال و هواي آن سال ها و تجديد خاطرات گذشته برخي از اشعار و حكايات آن كتاب را برايتان مي نويسم :

سعي و عمل

به راهي در سليمان ديد مــوري

كه با پاي ملـخ مي كــــــرد زوري

به زحمت خويش را هر سو كشيدي

و زآن بار گران هر دم خمـــــيدي

چنان بگرفته راه سعي در پــيش

كه فارغ گشته از هر كس جز از خويش

نه اش پرواي از پاي اوفــــــــتادن

نه اش سوداي كار از دست دادن

به تندي گفت كاي مسكين نادان

چرايي فارغ از ملك سلــــيمان؟

بيا زين ره به قصر پادشــــــاهي 

بخور در سفره ما هر چه خواهي

چرا بايد چنين خونابه خــــوردن

تمام عمر خود را بار بـــــــــردن؟

ره است اينجا و مردم رهگذارند

مبادا بر سرت پايي گــــــــــذارند

مكش بيهوده اين بار گــــــــران را

ميازار از براي جســـــــــم جان را

بگفت از سور كمتر گوي با مــــــور

كه موران را قناعت خوش تر از سور

چو اندر لانه خود پادشــــــــاه انـد

نوال پادشــــــــــاهان را نخواهــند

نيفتد با كسي ما را ســـــــرو كار

كه خود هم توشه داريم و هم انبار

چو ما خود خادم خويشيم و مخدوم

به حكم كس نمي گرديم محـكوم

مرا اميد راحت هاست زين رنــــج

من اين پاي ملخ ندهم به صد گنج

گرت همواره بايد كامكاري

ز مور آموز رســــــم بردباري

حساب خود نه كم گير و نه افزون

منه پاي از گليم خويـــــش بيرون

چه در كار و چه در كار آزمودن

نبايد جز به خود محــــــــتاج بودن

     ( پروين اعتصامي)

 يك ده ويران بياب ! (يك حكايت )

يكي از ملوك فارس بر وزير خود خشم گرفت . او را معزول  و ديگري را براي وزارت نامزد كرد و آن معزول را گفت :

براي خويشتن جايي اختيار كن ، تا به تو بدهم كه تو با قوم و دارايي خويش آنجا روي و مقام كني .

وزير گفت : مرا دارايي نمي بايد و هيچ جاي آبادان نخواهم كه به من دهند . ملك اگر بر من همي رحمت كند ، از مملكت خويش دهي ويران به من دهد ، تا من آن ده آبادان كنم و آنجا بنشينم . ملك فرمود كه چندان ده ويران كه خواهد ، وي را دهند . 

اندر همه مملكت پادشاه بگرديدنددهي ويران نيافتند . باز آمدند و خبر دادند كه اندر همه مملكت ده ويراني به دست نمي آيد .

وزير ملك را گفت : اي خداوند من ! من خود مي دانستم كه در عمل و تصرف من ويرانه نيست . اما اين ولايت را كه از من بازگرفتي بدان كس ده ، كه اگر وقتي از او بازخواهي ، همچنان به تو بازسپارد كه من سپردم .

چون اين سخن معلوم شد از آن وزير معزول عذرها خواست و وي را خلعت فرستاد و وزارت به وي باز داد .

  ( فارسي ششم ابتدايي -۱۳۳۷شمسي)

منبع در مدارا:http://modara.blogfa.com/8712.aspx

       مناقصه به سبك ايراني / طنز

تعمير و نگه داري از كاخ سفيد به صورت يك مناقصه مطرح شد.

يك پيمانكار آمريكايي، يك مكزيكي و يك ايراني در اين مناقصه شركت كردند.

پيمانكار آمريكايي پس از بازديد محل و بررسي هزينه ها مبلغ پيشنهادي خود را 900 دلار اعلام كرد.

مسؤول كاخ سفيد دليل قيمت گذاري اش را پرسيد و وي در پاسخ گفت:

400 دلار بابت تهيه مواد اوليه + 400 دلار بابت هزينه هاي كارگران و ... + 100 دلار استفاده بنده.

پيمانكار مكزيكي هم پس از بازديد محل و بررسي هزينه ها مبلغ پيشنهادي خود را 700 دلار اعلام كرد.

300 دلار بابت تهيه مواد اوليه + 300 دلار بابت هزينه هاي كارگران و ... + 100 دلار استفاده بنده.

..

..

..

..

..

..

..

..

..

اما نوبت به پيمانكار ايراني كه رسيد بدون محاسبه و بازديد از محل به سمت مسؤول كاح سفيد رفت و در گوشش گفت: 

 قيمت پيشنهادي من 2700 دلار است!!!

مسؤول كاخ سفيد با عصبانيت گفت: تو ديوانه شدي، چرا 2700 دلار؟!!!!!

پيمانكار ايراني در كمال خونسردي در گوشش گفت: آرام باش ...

..

1000 دلار براي تو ...... و 1000 براي من ....... و انجام كار هم با پيمانكار مكزيكي.

و پيمانكار ايراني در مناقصه پيروز شد !!!!

منيع:داستان هاي تكان دهنده

  كتابت را جا بگذار / كمپين كتاب خواني در لينك زير:

http://modara.blogfa.com/ 

**********************************************

  كم گفتن و...

لقمان حكيم پسر را گفت:

امروز طعام مخور و روزه دار، و هرچه بر زبان راندى، بنويس . شبانگاه همه آنچه را كه نوشتى، بر من بخوان.

آنگاه روزه‏ات را بگشا و طعام خور .

شبانگاه، پسر هر چه نوشته بود، خواند.

ديروقت شد و طعام نتوانست خورد.

روز دوم نيز چنين شد و پسر هيچ طعام نخورد.

روز سوم باز هر چه گفته بود، نوشت و تا نوشته را بر خواند،آفتاب روز چهارم طلوع كرد و او هيچ طعام نخورد .

روز چهارم، هيچ نگفت . شب، پدر از او خواست كه كاغذها بياورد و نوشته‏ها بخواند.

پسر گفت:

امروز هيچ نگفته‏ام تا برخوانم.

لقمان گفت:
پس بيا و از اين نان كه بر سفره است بخور و بدان كه روز قيامت، آنان كه كم گفته‏اند، چنان حال خوشى دارند كه اكنون تو دارى.

(منبع:http://www.shayeste.net/)

قصه آفرينش فرشته اي به نام زن 

  هنگامي كه خدا زن را آفريد به من گفت: 

  اين زن است. وقتي با او روبه رو شدي، مراقب باش كه ...

  اما هنوز خدا جمله اش را تمام نكرده بود كه شيخ سخن او را قطع كرد و چنين گفت: 

   بله وقتي با زن روبه رو شدي ،مراقب باش كه به او نگاه نكني. سرت را به زير افكن تا افسون افسانه گيسوانش نگردي و مفتون فتنه چشمانش نشوي كه از آن ها شياطين مي بارند. گوش هايت را ببند تا طنين صداي سحر انگيزش را نشنوي كه مسحور شيطان مي شوي. از او حذر كن كه يار و همدم ابليس است. مبادا فريب او را بخوري كه خدا در آتش قهرت مي سوزاند و به چاه ويل سرنگونت مي كند.  مراقب باش....

  و من بي آن كه بپرسم: پس چرا خداوند زن را آفريد؟ گفتم: به چشم.

  شيخ انديشه ام را خواند و نهيبم زد كه: 

 خلقت زن به قصد امتحان توبوده است و اين از لطف خداست در حق تو. پس شكر كن و هيچ مگو....

  گفتم: به چشم.

  در چشم بر هم زدني هزاران سال گذشت و من هرگز زن را نديدم، به چشمانش ننگريستم، و آوايش را نشنيدم. چقدر دوست مي داشتم بر موجي كه مرا به سوي او مي خواند، بنشينم، اما از خوف آتش قهر و چاه ويل باز مي گريختم.

  هزاران سال گذشت و من خسته و فرسوده از احساس ناشي از نياز به چيزي يا كسي كه نمي شناختم، اما حضورش را و نياز به وجودش را حس مي كردم . ديگر تحمل نداشتم. پاهايم سست شد. بر زمين زانو زدم، و گريستم. نمي دانستم چرا؟

  قطره اشكي از چشمانم جاري شد و در پيش پايم به زمين نشست...

  به خدا نگاهي كردم .مثل هميشه لبخندي با شكوه بر لب داشت و مثل هميشه بي آن كه حرفي بزنم و دردم را بگويم،  مي دانست.

  با لبخند گفت: اين زن است . وقتي با او روبه رو شدي ،مراقب باش كه او داروي درد توست. بدون او تو غيركاملي. مبادا قدرش را نداني و حرمتش را بشكني كه او بسيار شكننده است. من او را آيت پروردگاريم براي تو قرار دادم. نمي بيني كه در بطن وجودش موجودي را مي پرورد؟

من آيات جمالم را در وجود او به نمايش درآورده ام. پس اگر تو تحمل و ظرفيت ديدار زيبايي مطلق را نداري ،به چشمانش نگاه نكن، گيسوانش را نظر مينداز، و حرمت حريم صوتش را حفظ كن تا خودم تو را مهياي اين ديدار كنم...

من اشك ريزان و حيران خدا را نگريستم. پرسيدم: 

  پس چرا مرا به آتش قهر و چاه ويل تهديد كردي ؟!

خدا گفت: من؟!!

فرياد زدم: شيخ آن حرف ها را زد و تو سكوت كردي. اگر راضي به گفته هايش نبودي، چرا حرفي نزدي؟!!

خدا بازهم صبورانه و با لبخند هميشگي گفت: 

 من سكوت نكردم، اما تو ترجيح دادي صداي شيخ را بشنوي و نه آواي مرا ...

و من در گوشه اي ديدم شيخ دارد همچنان حرف هاي پيشينش را تكرار مي كند ...

پي نوشت: بايد گاهي سكوت كنيم ، شايد خدا هم حرفي براي گفتن داشته باشد ...

منبع:http://kaakaa.blogfa.com/

منبع:http://affectation.blogfa.com/

     دنياي زلال كودكي !

دختر كوچكى با معلمش درباره نهنگ‌ها بحث مى‌كرد. معلم گفت: 

   از نظر فيزيكى غيرممكن است كه نهنگ بتواند يك آدم را ببلعد؛ زيرا با وجود اين كه پستاندار عظيم‌الجثه‌اى است امّا حلق بسيار كوچكى دارد. دختر كوچك پرسيد: پس چطور حضرت يونس به وسيله يك نهنگ بلعيده شد؟ معلم كه عصبانى شده بود تكرار كرد كه: 

   نهنگ نمى‌تواند آدم را ببلعد. اين از نظر فيزيكى غيرممكن است. 

  دختر كوچك گفت: وقتى به بهشت رفتم از حضرت يونس مى‌پرسم. معلم گفت: اگر حضرت يونس به جهنم رفته بود چى؟ دختر كوچك گفت: 

  او نوقت شما ازش بپرسيد!! 

يك روز يك دختر كوچك در آشپزخانه نشسته بود و به مادرش كه داشت آشپزى مى‌كرد نگاه مى‌كرد. ناگهان متوجه چند تار موى سفيد در بين موهاى مادرش شد. از مادرش پرسيد: 

   مامان! چرا بعضى از موهاى شما سفيده؟ مادرش گفت: هر وقت تو يك كار بد مى‌كنى و باعث ناراحتى من مى‌شوي، يكى از موهايم سفيد مى‌شود. دختر كوچولو كمى فكر كرد و گفت: 

 حالا فهميدم چرا همه موهاى مامان بزرگ سفيد شده!

منيع:داستان هاي تكان دهنده